cəm

is. <ər.>

1. Bir şeyin ümumi sayı, miqdarı, toplusu. Cəm etmək (eləmək) – toplamaq, yığmaq. Xülasə, yoldaşlarımı bir yerə cəm elədim və ağdamlılar kimi başladıq hesab görməyə. C. M.. Azacıq məvacibə qənaət edən muzdur öz boğazından qəpik-qəpik kəsib, on ilin ərzində altı yüz manat pul cəm etmişdi. S. M. Q.. Cəm olmaq – toplaşmaq, yığışmaq. Meşənin tamam bülbülləri tarların səsinə cəm olmuşdular. Ə. H.. Sabah açıldı. Gün qalxdı. Böyük, kiçik hamı kluba cəm oldu. Qant..

2. riyaz. Bir və ya bir neçə ədədin üst-üstə gətirilməsindən hasil olan ədəd, toplama.